Endoskopowa metoda wizualizacji stawów nadgarstka (promieniowo-nadgarstkowego, śródnadgarstkowego i dalszego stawu promieniowo łokciowego). Wskazania do artroskopii nadgarstka rozszerzają się wraz z ewolucją instrumentarium dedykowanego do tego typu zabiegów.
Artroskopię nadgarstka wykonuje się w celu m.in. leczenia wieloodłamowych złamań dalszego końca kości promieniowej obejmujących powierzchnię stawową, usunięcia zapalnie zmienionej błony maziowej (np. w reumatoidalnym zapaleniu stawów), usunięcia ganglionów, skrócenia dalszego końca kości łokciowej, usuwania ciał wolnych, oczyszczenia i szycia uszkodzeń kompleksu chrząstki trójkątnej.
Diagnostyczna artroskopia umożliwia ocenę uszkodzeń więzadeł międzykostnych i rozpoznanie niestabilności, ocenę uszkodzeń kompleksu chrząstki trójkątnej, rozpoznanie uszkodzeń chrząstki w stawie promieniowo-nadgarstkowym i śródnadgarstkowym. Często pomaga w ustaleniu przyczyny przewlekłych dolegliwości bólowych nadgarstka o nieznanej etiologii.
Zabieg jest wykonywany w znieczuleniu przewodowym. Chory jest ułożony na wznak. Ręka operowana jest na wyciągu. Wykonuje się dwa lub trzy nacięcia długości ok. 1 cm na grzbietowej stronie nadgarstka. Służą one do wprowadzenia optyki artroskopu (zazwyczaj używa się optyki o średnicy 2,3mm) i narzędzi.
Artroskopia jest metodą małoinwazyjną, która pozwala na dokładne rozpoznanie uszkodzenia i jego natychmiastowe leczenie operacyjne.
